“સંભારણાં”

–કવિ ‘તેજ’

           કાનુડ઼ેકે મલણ સુડામો ધ્વારકા વ્યો વો પોય રેયાણ કંધે ઇની જકી ગાલિયું ક્યોં તેંજી ગાલ અઇ ગુજરાતીમેં “પછી શામળિયોજી બોલિંયા તને સાંભરે રે..” જરૂર ભણ્યા હુંધા નકા સુંયા ત જરૂર હુંના એડ઼ીજ ગાલ કવિ ’તેજ’ પંઢજે નિંઢપણજે દોસ્તાર વટે કયોંનો સે વાંચ્યો ઇનીજે જ સબડ મેં

બબા! પાંજો નિંઢપણ કૅડ઼ો વીત્યો તૉકે સંભરે રે;

હા-પાં  હોવાસું  મસ્તીખોર  મુંકે  કીં   વિસરે રે.

પાં  મડ  મડ  પુજોં   નિસાડ઼  ઇ તૉકે સંભરે રે;

હા  તેંમેં  ઘુસાઇયું  બેઆડ઼  મુંકે  કીં   વિસરે રે.

લેસન  કડે-ન  કરિયું  પાણ. ઇ  તૉકે  સંભરે રે;

હા  તડે  થીંધી  હુઇ  કનતાણ મુંકે કીં વિસરે રે.

પાં  ચિભડ઼  વાડ઼ા  ઠેંકી  ચોર્યોં ઇ તૉકે સંભરે રે;

 હા  પોય  મેવલેં  પાંકે  માર્યોં મુંકે કીં વિસરે રે.

પાં  બીડ઼િયું  લિકી પીતોંતે  તૅર ઇ તૉકે સંભરે રે;

હા  વરી  ખોખા  પણ કૅર  કૅર  મુંકે કીં વિસરે રે.

પાં  ડીસી  ગડોડ઼ા  થિયું  સવાર ઇ તૉકે સંભરે રે;

હા  પોય  ભજો જ  ડિસોં કુંભાર મુંકે કીં વિસરે રે.  

ત્રાંભીએંતે જરપુસ વીટેં કેંયો કુરી ઇ તૉકે સંભરે રે;

મટાયલા  વેઆસું  કુટે  કંધૂરી  મુંકે  કીં  વિસરે રે.

સીઆરે  ચુંઢણ  વિઞોં  પાં બેર  ઇ  તૉકે સંભરે રે;

વરી  વઠે  ખોધે  કઢોં  કુઠેર   મુંકે   કીં  વિસરે રે.

પાં  ખેતરેંતે   સાંઠા  ચોરિયું   ઇ  તૉકે   સંભરે રે;

મુંગ-ફરિયેંસે  ખીસા  ભરિયું   મુંકે   કીં   વિસરે રે.

પાં  વડ઼ેં  રમ્યાસું  ભીલાઠડ઼િયું  ઇ  તૉકે   સંભરે રે;

હા  પિપું  ખાઇ  કેઆસું  ગોઠડ઼િયું  મુંકે કીં વિસરે રે.

પાં   ભડી   ભડીમેં    ભડ઼    ઇ    તૉકે   સંભરે રે;

હા  ન  ડિયું  ચડ઼ેલાય   પુડ઼   મુંકે   કીં   વિસરે રે.

પાં  વટા   વટાઇંઘે  ધ્રજે  છોરા  ઇ  તૉકે  સંભરે રે;  

હા  લસી  ડિંસો  ત  હણો  ટકોરા  મુંકે  કીં વિસરે રે.

પાં  કજિયા  ઉધારા   અડ઼ાયું   ઇ   તૉકે   સંભરે રે;

હા  ન  પુજો  તાં  કુત્તા  ભસાયું  મુંકે  કીં  વિસરે રે.

પાણ  પંજોસણમેં  ડેરેનું  બાર   ઇ   તૉકે  સંભરે રે;

હા  તોય  લાણિયું  ગિનો  બૈયાર  મુંકે  કીં વિસરે રે.

પાં  છઠ  પાયણે   ઘરોઘર  ઘુમોં  ઇ  તૉકે સંભરે રે;

હા  કો  ખમાય-ન-તોય  ખમીં  રોં  મુંકે કીં વિસરે રે.

પાં  નિરજા  થઇ  પીયું  દુધપાક  ઇ  તૉકે  સંભરે રે;

હા  પાનધાનિયું   કરિયું   સાફ   મુંકે   કીં  વિસરે રે.

પાં  રોલું  ડિસો  ત  મેડ઼યું  ગોં  ઇ   તૉકે   સંભરે રે;

હા   ડૂધજી   સેડ઼્લા  ફાડ઼િયું  મોં  મુંકે  કીં  વિસરે રે.

પાં  બપોરે  રુંલો  ઉઘાડ઼ે  પેર   ઇ   તૉકે   સંભરે રે;

હા  પાંજી  બેઠક  ખાસ  ખનેંર   મુંકે   કીં   વિસરે રે.

પાં  અધરાત  સુધી  કર્યું  રેઆણ  ઇ  તૉકે  સંભરે રે;

હા   વાર્તાઉ  સુણો  સુણાયું  પાણ  મુંકે  કીં  વિસરે રે.

બબા!  પાં  ભણેંજી  ન   કેઓ  ફિકર ઇ તૉકે સંભરે રે;

‘તેજ’  તડેં   સંઘરેં   પાંજરાપર   મુંકે   કીં  વિસરે રે.

(તેજવાણી મંજા)

Advertisements