પાંજી ઉર્યા પર્યા ગણે વેરા એડ઼ા ભનાવ ભનધા વેંતા સે ન્યારે લિખવાર વિચારીંધી કરે છડે એડ઼ી હિકડ઼ી સચ્ચી ગાલ આંકે ચોણી આય હા ઇનજે પાત્રજા નાલા ને જગિયાજા નાલા ભધલાયા અંઇ.
ચાર વરે મોર ગોવંધભા ગુજારે વ્યા પણ કુટંભમેં વિધવા ઘરવારી ગુણવંતી,પેણેલ પુતર મનસુખ,ઇનજી ઘરવારી માલતી તેંજી ત્રે ધીરૂં કાંતા,રમા ને સાંતા(સંતુડી) મનસુખનું નિંઢા બ ભા મનહર ને મહેસ હિકડ઼ી બભોંઇ ભેણીમેં રોંધાવા.મુંજી મનહરસે ભાઇબંધી વિઇ ઇતરે જડેં કચ્છ અચાં તડેં ઇનકે મિલણ જરૂર વિઞા ઇ જાણે નીમ.
ગોવંધભાજા હિકડ઼ા માસી વા સે અવાર નવાર ઇનીજે ઘરે અચેં માસીકે ગામ સજેજી ચિંધા ઇતરે ગામ સજેજો પુછાણું ને અલાર મલારજી ગાલિયું ગુણવંતી કે કરિયેં ઇતરે ગુણવંતી કે ચડે કટાડ઼ો ઇતરે ઇં…હુંધો…મુંકે નાય ખબર એડ઼ા ટૂંકા જભાભ વારે સે માસી કે ન પોસાજે આખર કટાડ઼ીને ગુણવંતી મથલે માડ઼તે વિઠેજો ચાલુકે જેસેં માસીકે જભાભ ન ડીણા ખપે.પાછા માસી જીત વિઞે તિત હિકડ઼ો સુર ત જરૂર આલાપિયેં મૂંજી ગુણી વઉ મનતોરી બોરી…
હિકડ઼ો ડીં આઉં મુંભઇનું આયોસે ને મનહર કે મિલણ વ્યોસે.અસીં બોંય ગાલિયેમેં વા સી તડેં મનસુખજી ટેણકી સંતુડી ગોંખમેં ઊભી વિઇસે ઇન માસી કે સેરીમેં અચિંધે ડિઠે ઇતરે ગોંખજો કઠોડ઼ો જલે નચણ મંઢાણી ને ચેં ‘એ…ડૂસી આવઇ ડૂસી…ડૂસી અવઇ ડૂસી…’ચિઇ ડાધરો ઉતરી વિઇ.મનહર ચેં ‘હલ તોકે નાટક વતાંઇયા…અસીં બોંય ડાધરેજે પેલી પગુઠી મથે વિઠાસી.માસી ઘરમેં પગ ડિનો ત સંતુડી બ ચાકરા ખણી આવઇ ને સામ સામા પથરે..માસીજે હથ મિંજા લઠ ગિની ખુણેમેં રખી ચેં
‘નીર્યો ડાડી આંજી લઠ હીન ખુણમેં રખઇ આય ત અંઇ વિઞો તડેં ઉડાંનું ખણી ગિનજા ભલે…હા ગિનો હાણે ચાકરે તે વ્યો…’
માસી ચાકરે તે વિઠા ત સામલે ચાકરેતે સંતુડી હિકડ઼ો પગ વારે ને બ્યો ઊભો રખી તેં મથે કોણી રખીને હથાડ઼ી મિટતે રખી કોક પીંઢ બાઇ વારેજી વિઠી.
‘ડાડી અજ અંઇ નિસાડ઼ વટાનું આયા ક હવેલી વટાનું આયા…?’હથજો લોડો કરે પેલી આંગર ચપતે રખી પુછે.
‘અજ આઉં હવેલી કોરાનું આવઇસે….’
‘અજ આઉં નિસાડ઼ વટ આસાપરાજે મિંધરમેં વિઞી આવઇસે માતાજીકે લીલા વાઘા પેરાયોંવો…’વરી ઇં જ હથજો લોડો કરે સંતુડી ચેં
‘ઇનકે ત મિડ઼ે વાઘા સોભેંતા…’
‘નં…ડ઼ે નં…ઉ કસુભલ વાઘા પેરાઇયેં તા સે અંઇ નેર્યા ના…?’અખિયેંજી ભિંઞણ મથે હેઠ કંધે મુરકીને સંતુડી માસીકે પુછે
‘ભો…ભો..ઇ બોરા સોભેતા..’
‘તડેં…?..અડ઼ે હા…હી બિપોર થીણ આવઇ અંઇ માની ખાઇને વેંધા નં…?’ઘિરા હથમેં જલેવેં એડ઼ો લોડો કંધે સંતુડી માસીકે પુછે
‘ના…અજ માની નાય ખેણી…’
‘ત માલતી કે ચાં ચાય ભનાય…?’અડારી જલેં વે એડ઼ો લોડો કરે પુછે
‘ભો..ચાય પીંધીસે…’
‘અડ઼ે…બચા માલતી વઉ…માસી લા ચાય ભનાઇજ…’રસોડ઼ે કોરા મોં રખી ઇનજી ડાડી ગુણવંતી વારેજી લોડો કંધે સંતુડી ચેં
‘ત…પોય ગુણી વઉ કિડાં આય…?’માસી પુછા ક્યોં
‘હુ…મથે વિઇ ચોખા સોયતી…’મોં ફિટાય સંતુડી ચે
ચાય આવઇ ને પિવાઇ વિઇ ત માસી ઊભા થિઇ ચ્યોં
‘ભલે હાણે આઉં વિઞા…મુંજી લઠ કિડાં…?’
‘હઇયો વિઞણું આય…ત કુરો આયા ને કુરો વિઞોતા વ્યો વ્યો લિખવાર…’લઠ જલાઇધે સંતુડી ચેં
‘ના..અઞા મુંકે લાધીજે ઘરે વિઞણું આય…’ચિઇ માસી વ્યા તડે હી નાટક નેરે મુંકે વિચાર આયો ક, સંતુડી હી મિડ઼ે ક્યાંનું સિખઇ હુંધી (પુરી) ૦૨-૦૯-૨૦૧૫
Advertisements
પ્રતિસાદ આપો